Traballando contra a pobreza e a aporofobia en Portugal e Galicia
— 26 Xuño, 2018
674
O 21 de xuño tivo lugar en Valença do Minho un encontro entre EAPN Galicia e EAPN Portugal co obxectivo de coñecer as diferentes dinámicas e procesos de participación que se levan a cabo en cada unha delas.
Tratouse dun espazo de reflexión sobre o traballo desenvolvido por cada unha das redes e o intercambio de experiencias.
A través do debate aberto diferentes persoas, tanto técnicas como participantes, amosaron a súa experiencia e coñecemento dende unha visión crítica e constructiva. Esto permitiunos facer unha análise dos principais obstáculos, problemas, éxitos e potencialidades do proceso de participación.
Por outra banda, e motivado tamén polo estudo “Pobreza infantil e patróns de consumo das familias con menores na eurorrexión Galicia – Norte de Portugal” decidiuse afondar neste tema e comezar a debuxar unha proposta de traballo transfronteirizo a desenvolver no futuro entre Galicia e o norte de Portugal.
Dende ambas redes reclamarase que o neoloxismo “aporofobia” (odio as persoas en pobreza) sexa recoñecido tamén oficialmente na lingua portuguesa, como ven de facer a Real Academia da Lingua Galega.
1 Comentario
##comentario:
Un aspecto que está a facer máis dano ao aporofobia damnificados é a criminalización agocho contra a diferentes niveis da administración é practicada contra as persoas na rúa. Esta situación só é percibido cando está vivindo con eles e afecta feitos que aínda son practicados co cotián do meu punto de vista:
1.- Bases de datos de servizos sociais baixo control policial
2.- A integración proposta do sistema tradicional chamado escaleira é falso e leva unha e outra vez á rúa, por pura precariedade no desempeño dos servizos.
3.- Invisibilidade que aínda é practicada abertamente de certas institucións.
Eu entendo que estes aspectos deben ser avaliados a partir do campo de aporofobia leva algún grao de criminalización. Non entendo que o Ministerio persegue crime de odio, indirectamente é practicado ou, polo menos consentimentos dentro das súas institucións. Cando eu penso do aporofobia algo novo e de novo me leva ao punto de partida, inexplicable que é aporofobia institucional.
A loita algo inútil ata agora, aínda que ela é percibida intensidade: O aporofobia é tan punitiva que a motivación subxacente é estigmatizar e castigar os pobres. Non podo pensar en calquera outra razón que non sexa animosidade contra eles. Luis Enrique